Pojawia się w angielskim brydżu seria, która jest już tak długa Coronation Street i niemal dwa razy tak zabawna, nazwana „Konwencje, które musisz znać”. Jest to nieoceniony materiał dla EBL i jej członków. Ale moim zdaniem, opartym na latach bolesnego doświadczenia, są pewne gadżety, bez których gra byłaby lepsza. Na przykład:
Miesiąc: marzec 2012
Procedury stosowania zasłon
Odpowiedzialność zawodników
- Zawodnik N jest odpowiedzialny za prawidłowe umieszczenie pudełka rozdaniowego na tacy i zdejmowanie go z tacy po rozegraniu rozdania.
- Zawodnicy N i S (odpowiednio) są odpowiedzialni za przesuwanie tacy pod zasłoną na jej drugą stronę.
- Zawodnik W jest odpowiedzialny za zamykanie ruchomej części zasłony.
Prawidłowy przebieg gry
Gracze N i E siedzą przez cały czas po tej samej stronie zasłony. Procedura jest następująca: N umieszcza pudełko na tacy. Ruchoma część zasłony zostaje opuszczona (i pozostaje w tym położeniu przez cały czas licytacji) tak, aby taca mogła przesunąć się tylko pod nią. Gracze wyjmują karty z pudełka. Po zgłoszeniu zapowiedzi przez obu graczy z tej samej strony zasłony, N oraz S przesuwają tacę pod przesłoną tak, aby była widoczna dla graczy po drugiej stronie. Gracze zgłaszają zapowiedzi w ten sam sposób i przesuwają tacę z powrotem. Tę procedurę utrzymuje się aż do zakończenia licytacji. Po przeglądnięciu licytacji przez wszystkich czterech graczy (równoważne do prawa żądania powtórzenia licytacji) umieszczają oni swoje kartki licytacyjne w kasetach licytacyjnych.
Pierwsze wyjście przy grze za zasłoną ma specjalną procedurę. Należy wistować zakrytą kartą, a przeciwnik wistującego, siedzący po tej samej stronie zasłony powinien anonsować jego wykonanie (np. poprzez zapukanie w zasłonę). Partner wistującego podnosi (lub inicjuje podniesienie) ruchomą część zasłony tak, aby wszyscy gracze mogli widzieć karty dziadka i karty zagrywane do kolejnych lew.
Alertowanie
- Zawodnik licytujący zapowiedź umowną musi ją alertować przeciwnikowi znajdującemu się po tej samej stronie zasłony, używając w tym celu kartki z napisem „alert”. Podobnie postępuje jego partner, gdy taca z licytacją znajdzie się po drugiej stronie zasłony. Odpowiedzialność za upewnienie się, że przeciwnik został ostrzeżony spoczywa na alertującym graczu.
- Zalecaną formą alertowania przy zasłonach jest położenie kartki „alert” na ostatniej zapowiedzi przeciwnika, w jego segmencie tacy. Gracz, który został ostrzeżony, musi potwierdzić przyjęcie tego do wiadomości przez zwrócenie kartki „alert” przeciwnikowi.
- Wyjaśnień o znaczeniu licytacji udziela się na piśmie, odpowiadając na pytania zadane również na piśmie. Pytania w czasie rozgrywki zadaje się na piśmie, przy opuszczonej części ruchomej zasłony. Po udzieleniu odpowiedzi ruchomą część zasłony podnosi się.
- Jeżeli zawodnicy przy stole przyjmą inny sposób komunikacji, np. ustny, nie mogą domagać się rekompensaty w przypadku niezrozumienia wyjaśnień przeciwnika.
- Przed zakończeniem rozgrywania rozdania nie jest dozwolone jakiekolwiek porozumiewanie się odnośnie pytań lub odpowiedzi z graczami po drugiej stronie zasłony.
Tempo licytacji
Określenie zaistnienia nieprawidłowego tempa przesunięcia tacy może być dokonane tylko przez graczy, którzy odbierają tacę. Z tego względu zwrócenie uwagi przez gracza na naruszenie tempa licytacji po jego stronie zasłony jest wykroczeniem, które powoduje utratę praw strony niewykraczającej. Opóźnienie przekazania tacy w granicach 15 sekund nie uznaje się za czas wystarczający do przekazania nielegalnej informacji.
Gdy w czasie licytacji przeciwnik działa zbyt szybko, właściwym jest powrót do normalnego tempa albo przez opóźnienie własnej zapowiedzi (kładąc kartkę licytacyjną przed sobą, ale nie na tacy) albo opóźniając przesunięcie tacy.
Widzowie
Widzowie nie mogą zajmować miejsc z możliwością oglądania kart więcej niż jednego gracza
Na podstawie Regulaminu Zawodów PZBS i Międzynarodowego Prawa Brydżowego
Nie czytają za granicą dobrych książek…
Ostatnio wertując książkę Mikke i Macieszaka „Bez impasu” mój wzrok zatrzymał się na następującym rozdaniu: Czytaj dalej Nie czytają za granicą dobrych książek…
Jeszcze o zasłonach – z drugoligowych boisk
Podczas pierwszego zjazdu drugiej ligi w bieżącym sezonie zdarzył się następujący problem. Jedna z par gra systemem silnotreflowym wraz ze słabym otwarciem 1NT (12-14 PC). Poinformowała o tym również przeciwników oraz położyła na stole kartę konwencyjną. Większego zainteresowania ona nie wzbudziła. Przeciwnicy ustalili tylko, że po słabym 1NT nie grają kontrą dwukolorową, lecz wywoławczą. Zaczęła się gra.
Chcę zmienić odzywkę. Karta – stół?
Wcale nie. Zmiana niezamierzonych zapowiedzi była dopuszczone przez dziesięciolecia. Masz garść pików, ale jakoś kładziesz przed sobą 1 kier. Nawet jeśli następny gracz wezwał sędziego, powinien on pozwolić na zmianę bez kary (25A). Zdania typu, „nie oderwałem ręki od kartek” lub „zmieniłem to jednym tchem” nie mają tu nic do rzeczy. Liczy się zamiar dania odzywki a nie tempo zmiany. Ale co, jeśli popełniłeś błąd w licytacji? Na przykład zalicytowałeś 2♥ po otwarciu 1BA partnera myśląc, że gracie transferami. Potem przypominasz sobie, że jednak nie. To nie jest zapowiedź niezamierzona i nie wolno jej zmienić.
Mój partner namyślał się jakiś czas i spasował. Czy wolno mi licytować?
Oczywiście! Ale musisz być przygotowany do usprawiedliwienia Twojej odzywki. Byłoby to bardzo nieetyczne, gdybyś otworzył z graniczną ręką w tym przypadku. Namysły w ciągu całej licytacji i rozgrywki przekazują nielegalną informację. Przeciwnik może powiedzieć: „Namysł zauważony”. Uważaj, jesteś obserwowany. Nie czuj się zobowiązany do licytowania tylko dlatego, że partner się wahał.
Mój partner źle wytłumaczył moją odzywkę. Co robić?
Nic. Przynajmniej na razie. Dlaczego? Ponieważ jeśli, w dobrej wierze, zawołasz sędziego i opowiesz mu co się stało, dasz znać partnerowi o nieporozumieniu. Tak samo nie wolno Ci przypominać partnerowi, że zapomniał zaalertować. Tak jest – jeśli partner zapomni, żadnego sztyletowania wzrokiem ani dziwnych gestów. Zachowaj pokerową twarz. Czytaj dalej Mój partner źle wytłumaczył moją odzywkę. Co robić?
Blef – to tak można?
Tak, jasne, to jest integralna część gry w brydża. Oczywiście Twój partner nie może wiedzieć, co robisz, masz tylko ujawnić wasze ustalenia. Odkąd blefy stały się częstsze, trafiłem na 2 turnieje dla średnio-zaawansowanych, gdzie zauważyłem kilka punktów do zapamiętania:
- zaleca się nie więcej niż 2 blefy na sesję. W przeciwnym wypadku może się to stać ustaleniem licytacyjnym
- wiele krajów posiada własne regulacje na wszystkich szczeblach rozgrywek, np. że wszystkie blefy są rejestrowane.
- na poziomie klubowym blefowanie przeciwko wyraźnie słabszym graczom uważa się za niesportowe.
Zgodnie z Polityką Systemową oraz 75C MPB, jeżeli para nie posiada karty konwencyjnej, sędzia musi zakładać, że nie nastąpił blef, tylko błędne wytłumaczenie zapowiedzi, dlatego zapamiętaj:
karta konwencyjna przyjacielem każdego brydżysty
Nakazać, zakazać lub przygwoździć – wist ze złej ręki
Zawistowano odkrytą kartą ze złej ręki. Co się dzieje (poza przywołaniem sędziego)?
- Prawidłowy rozgrywający może zaakceptować ten wist wykładając swoje karty jako dziadka i wyłączyć się z rozgrywki.
- Może także zaakceptować wist, prosząc partnera o wyłożenie dziadka i dokładając kartę ze swojej ręki.Jeżeli obejrzał wcześniej jakąkolwiek kartę partnera – nie ma wyboru, musi tak zrobić.
- Nie akceptuje wistu, karta wistu staje się kartą przygwożdżoną
- Rozgrywający może nakazać wistującemu wist w kolor karty przygwożdżonej, karta ta zostaje dołączona do ręki bez dalszych następstw.
- Rozgrywający może zakazać wistu w kolor karty przygwożdżonej – zakaz obowiązuje dopóki wistujący jest „przy piłce” – nie można ściągnąć bocznego asa i wyjść w kolor karty przygwożdżonej. Również teraz karta jest dołączana do ręki.
- Brak działań, karta przygwożdżona będzie musiała być dołożona przy pierwszej sposobności:
- do koloru
- jako wyrzutka nie do koloru
- jako karta wyjścia
Jeżeli rozgrywający obejrzał (wbrew przepisom) karty dziadka, to wówczas nie ma on wyboru, musi on zaakceptować wist poza kolejnością (opcja 1).
Na „spryciarzy”, którzy będą chcieli ukarać rozgrywającego za oglądanie dziadka wistując ze złej ręki, gdy wydaje im się że znają wist kładący jest przepis-wytrych 23:
23. ŚWIADOMOŚĆ MOŻLIWOŚCI WYRZĄDZENIA SZKODY
Ilekroć sędzia uzna, że wykraczający w chwili popełniania nieprawidłowości mógł zdawać sobie sprawę, że ta nieprawidłowość może przynieść stratę stronie niewykraczającej, powinien nakazać kontynuowanie licytacji i rozgrywki (jeżeli nie jest zakończona). Po zakończeniu rozgrywki sędzia orzeka wynik rozjemczy, jeżeli uzna, że strona wykraczająca odniosła w ten sposób korzyść*
* Na przykład, przez wymuszony pas
Fałszywy renons i wszystko co powinieneś o nim wiedzieć
Po zmianie 61B w 2007 r. możesz pytać partnera, czy nie ma do koloru.
Za fałszywy renons w 12 lewie nie ma sprostowania – poprawa się bez kary.
Jeżeli gracz, który popełnił fałszywy renons (lub jego partner) nie zagrał w następnej lewie to można poprawić fałszywy renons
- w przypadku rozgrywającego – bez dalszych sprostowań
- w przypadku obrońców – z przygwożdżeniem błędnie dołożonej karty
Jeżeli wykraczający wziął lewę z fałszywym renonsem
jeżeli wziął (on lub jego partner) jeszcze lewę później – 2 lewy sprostowania
jeżeli nie – 1 lewa sprostowania
Jeżeli wykraczający nie wziął lewy z fałszywym renonsem
1 lewa sprostowania
To za mało
Powiedz to sędziemu argumentując, że gdyby nie fałszywy renons, wziąłbyś więcej lew. Sędzia Cię wysłucha i zarządzi odpowiednie sprostowanie. Ten przepis ma przywracać sprawiedliwość, a nie karać za fałszywy renons! Sprostowanie nieautomatyczne nie może dać korzyści (wyniku lepszego niż bez fałszywego renonsu) stronie niewykraczającej.